رفیق
سلام ! به عنوان اولین یادداشت می خوام راجع به رفقات با تو صحبت کنم دوست و رفیقی که شاید هوار تا داشته باشیم اما فقط یکی یا دیگه آخرش دو تا از آنها با تو صمیمی هستند و به قول خودمون end شن و با مرام و بقیه دوستامونم مال عشق و حالمون که اگه یه کوهی پا بده یا استخر یا چه میدونم هر چی که با هاش حال می کنی با هاشون می ریم اما حرف من سر دوستان صمیمیته دوستانی که اسرارت به اونا میگی اسراری که شاید به بابا و مامانت نگی چون می ترسی دعوات کنند یا بهش محل نذارند و به قول بچه ها بریم سیگاری شیم اما تا الان به این فکر کردی – فکر چه کلمه غریبی – که رفقای صمیمی تو چه ویژگی باید داشته باشند ؟ و تو بیشتر چه کسی رو به عنوان صمیمی ترین دوستت انتخاب می کنی ؟ کسی و که بیشتر باهاش حال کنی یعنی بیشتر وقتهات با اون می گذرونی یا نه کسی رو که خودت مدیونش میدونی یا برعکس اون خودشو مدیون تو میدونه و شایدم کسی رو که بتونی باهاش راحت باشی و با اون درد و دل کنی و حرفایی رو بهش بزنی که عمرا به هیچ کسی غیر از اون نمیگی . یه بزرگی میگه که یکی از راه های این که دوستاتو امتحان کنی اینه که باهاشون بری سفر مثلا بزنی بری شمال یا بری پابوس آقا امام رضا مشهد هر کدوم که عشقته تا کاملا اونا رو بشناسی اما امروز شاید تو این تهرون به این بزرگی نشه رو کسی به عنوان دوست حساب کرد چون همه وقتی با تو رفیقند که منافع خودشونو از دست ندهند ولی اگه به اندازه سر سوزنی منافعوشون در خطر باشه دیگه تو رو نمی شناسند پس چی کار کنیم به کی اعتماد کنیم ؟ توی این جامعه من فقط یه جا رو می شناسم که همه با هم صمیمی هستند و دلهاشون به عشق من وتو و این که ما بشینیم و باهاشون درد و دل کنیم پر میزنه اونا هم مثل ما از این وضع جامعه خسته شدند و اومدند دور هم تا هر جوری که هست به فکر من و تو و جوونی و خلاصه هر چی که فکرشو بکنی هستند میخوای آدرسشو بهت بدم ؟ خرج داره ! اما دیگه که من و تو نداریم فقط یه شرط داره و اونم اینه که هر وقت این حرفا رو خوندی حداقل پاشی بیای اینجا تا من و تو یه بار همدیگرو ببینیم تا بعد دست بابا مامانمون بگیریم و بیاریم و بهشون بگیم من جایی رو پیدا کردم که شاید شما تو جوونیهاتون حسرتشو می خوردین اما این کلبه جوونا فقط مال ماها نیست مال هر کسی که یه دل جوون داشته باشه پس تا دیر نشده دست بابا مامانتو بگیر یا اگه دوست داشتی تنها پاشو بیا به این آدرس بلوار سعادت اباد – نرسیده به خروجی نیایش – نبش کوچه شهید حق طلب – حسینیه ثارالله علیه السلام
اینجا اونجایی که همه زیر پرچم امام حسین با هم قسم خوردند تا برای من و تو کلبه ای بسازند به نام کلبه جوونی تا بشه پاتوق من و تو و محلی برای این که من و تو و خیلی های دیگه از جوونا اوقاتمونو با هم بگذرونیم .
پس پاشو بیا ببین اینجا چه خبره ! منتظرتیم
یا علی